Ξεκινάς το περίπατο σου, στο χωριό και βλέπεις πόσο υπέροχο είναι να βλέπεις την φύση, να σου απλώνεται μπροστά σου και εσύ φυσικά δεν έχεις να κάνεις τίποτα άλλο, παρά να την χαρείς.
θα ξεκινήσουμε ένα μικρό οδοιπορικό για το χωριό μας και ελπίζουμε να σας αρέσει...
Εδώ είμαστε στο "πέρα" χωριό είναι η πλευρά που ο δρόμος οδηγεί στην Κώμη.
Απεριόριστη θέα στα γύρω χωριά
Εδώ βλέπουμε το εξωκλήσι της " Κάτω" Κιουράς, ιδιόκτητο εξωκλήσι που οι πρώτοι ιδιοκτήτες αναφέρονται στα 1772 και ήταν οι κύριοι Περπινιάνη, εξέχουσα οικογένεια την περίοδο της Ενετοκρατίας, ενώ τωρινή ιδιοκτήτρια είναι η κ. Καυκαλά Ελένη.
Εξωκλήσι ιδιαίτερο αγαπητό σε ενορίτες και μή.
Περιστεριώνας στην περιοχή "Στάφα"
Οι πικροδάφνες αριστερά και δεξιά στα δρομάκια του χωριού, έτοιμες να σε χαϊδέψουν στο πρόσωπο για να σε καλωσορίσουν,
Ο δρόμος που οδηγεί στο "πέρα" χωριό.
Ανηφορίζοντας για την πλατεία και στάση των αυτοκινήτων.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σπίτια στο χωριό και που οι φωτογραφίες του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Προχωράμε για το εσωτερικό του χωριού και την κεντρική πλατεία.
η πρασινάδα, τα πλακόστρωτα δρομάκια, οι καταπράσινες περιποιημένες αυλές, η εκκλησία στο κέντρο του χωριού με το πανύψηλο καμπαναριό, είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μικρού μας χωρίου.
Φτάσαμε στην πλατεία
7
Το πανύψηλο καμπαναριό του Αγίου Αντωνίου της Παδούης
Οδός Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
Είναι η οδός Θεόδωρου Αγγελόπουλου του σκηνοθέτη όπου πριν πολλά χρόνια είχε εγκαινιαστεί από τους Μάριο Τάρτα κ Cesare Barro, παρουσία του ιδίου, του πρόεδρου της τότε κοινότητας, της βουλευτή Κυκλάδων κ. Παπαζώη Ελισάβετ και άλλων επισήμων και όλων των χωριανών.
οδός Θεόδωρου Αγγελόπουλου.....
η παμπάλαια πηγή με το ξυνάρι που χρονολογείται από το 1868 (όπως αναφέρει η επιγραφή μέσα στο πηγάδι) δροσίζει ντόπιους, περαστικούς και χωράφια.
Ζεστό το χειμώνα και κρύο το καλοκαίρι.
η πηγή με τα πλυσταριά που σου θυμίζουν μια άλλη εποχή που ακόμη και σήμερα αρκετές νοικοκυρές του χωριού τις χρησιμοποιούν όπως και τότε.....
Εδώ βλέπουμε τις ποτίστρες, τα λεγόμενα "αποδοχάρια" που χρησίμευαν στο να ποτίζουν τα ζώα τους οι χωριανοί τα παλιά τα χρόνια.
το νερό συλλέγεται σε μια υπόγεια δεξαμενή όπου οι κάτοικοι σύμφωνα με τα γραφόμενα και δικαίως μοιρασμένα μιας άλλης εποχής, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να ποτίζουν τους κήπους τους στην γύρω περιοχή.
Η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου της Παδούης η οποία χρονολογείται από το 1795
Το παραδοσιακό καφενείο - ταβέρνα του κ. Φιοράντη με τους νόστιμους μεζέδες που έχει δεχτεί πολλούς επισήμους της πολιτικής αλλά και της show biz
Ο χωρισμός των δρόμων με δύο καταπληκτικές καμάρες, η μία σε πάει στο "πάνω" χωριό" και η άλλη στο "πέρα"
Ο δρόμος που σε οδηγεί στο "πάνω" χωριό.
Ανηφορίζουμε για το πάνω χωριό........
Περνάς μέσα από το χωριό, η πρασινάδα, τα καθαρά πλακόστρωτα δρομάκια αλλά και οι καταπράσινες αυλές είναι κάτι που σε καταπλήσσει….
Ο δρόμος που οδηγεί στο "μέσα" χωριό και στο σχολείο του χωριού που χρονολογείτε από το 1959 με αριθμό πρώτων μαθητών 30.
Το δημοτικό σχολείο που παρά τα πολλά χρόνια που είναι αφημένο στην τύχη του προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανό και να μην πέσει.....
κήποι κάτω από την πλατεία,
Εδώ βλέπουμε τις "ανυκτήρες" είναι το σημείο που βρίσκονται οι 2 βάνες και που χρησιμοποιούν οι χωριανοί για το πότισμα των κήπων τους.
Εδώ βλέπουμε την "γούρνα" που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές για να πλύνουν τα έντερα από τα σφαχτά που σκότωναν..
Οι πλύστρες, τα πλυντήρια μιας άλλης εποχής
Οι κήποι που βρίσκονται κάτω από την πλατεία και που υδρεύονται από την πηγή της πλατείας.
Η θέα από την αυλή του σχολείου.
Στο βάθος το ερειπωμένο χωριό Μοναστήρια.
Η θέα από το χωριό προς τα απέναντι χωριά, Κουμάρο, Σκαλάδο, Κρόκο και Λουτρά.
Το εξωκλήσι του Αγίου Γιώργη, που χρονολογείται από το 1456 σύμφωνα με το Βενετικό Κτηματολόγιο.
Το παλιό και εγκαταλελειμμένο σχολείο που παραμένει όρθιο παρά το φθοροποιό χρόνο να περιμένει μήπως και γίνει κάτι και ξανά θυμηθεί τις παλιές του καλές εποχές....
Ανηφορίζοντας προς τα πάνω συνεχίζοντας, μπορούμε να βγούμε στα Λουτρά, ή στο Κάμπο αλλά και να επισκεφτούμε την γύρω περιοχή.
Εδώ βλέπουμε υδρευτικά έργα της εποχής που το λαγκάδι έτρεχε νυχθημερόν και οι αγρότες πότιζαν τα χωράφια τους.
Εγκαταλελειμμένα στην τύχη τους......
συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας, προχωράμε και φτάνουμε στου πετεινού το λαγκάδι, ξερό πλέον αλλά που στο παρελθόν χειμώνα καλοκαίρι έτρεχε και το νερό έφτανε εκατοντάδες πολλά μέτρα κάτω, συναντώντας άλλες πηγές που συνέχιζαν το δρόμο που ήξεραν πολύ καλά για να βρουν τον ποταμό της Κώμης.... και όλα μαζί να ξεχυθούν στην θάλασσα της Κολυμπήθρας.....
Περιστερώνες της περιοχής
Άγιος Γεώργιος,
Πλέον τα κτήματα δεν καλλιεργούνται εκτός και αν έχει αμπέλια όπου οι περισσότεροι τα περιποιούνται ακόμη και σήμερα για να βγάλουν με το παραδεισιακό τρόπο, το κρασί και το ρακί της χρονιάς, αλλά και να φτιάξουν οι νοικοκυρές την παραδοσιακή μουσταλευριά και το πετιμέζι.
φτάσαμε στο Αι Γιώργη στο Ξυλομαχέρι,
Ποτίστρα σε χωράφι για το πότισμα των ζώων.
Η θέα σε όλη την διαδρομή σε αποζημιώνει με το παραπάνω.
Φτάσαμε στον Άγιο Γρηγόριο στον Πολυτράδο η οποία χρονολογείται από το 1772
Λίγο πιο κάτω αντικρίζουμε τον Άγιο Μάρκο,
Η θέα από τον Άγιο Γρηγόριο φανταστική!!!
Αυτοσχέδια τραπεζάκια που χρησιμοποιούνται όταν λειτουργείται η εκκλησία
Το εσωτερικό του Αγίου Γρηγορίου,
Άγιος Γρηγόριος Πάπας
Η θέα από το εξωκλήσι.
Παραδοσιακό αλώνι
Μια περιοχή γεμάτη με περιστερώνες που δυστυχώς έχουν εγκαταλειφθεί.
Άγιος Μάρκος.
Η καταπράσινη ρεματιά του Σμαρδακίτου.
Άγιος Μάρκος.
Άγιος Αντώνιος ο Μέγας
προχωρώντας βλέπεις αριστερά και δεξιά τις γνωστές «μαντρισιές» τα πέτρινα κτίσματα της εποχής εκείνης που είχαν και στάβλιζαν τα ζώα, πέτρινα αλώνια αλλά και τις αναβαθμίδες που συγκρατούν το χώμα από την βροχή.
Επιστρέψαμε και πάλι στο χωριό
Άγιος Αντώνιος της Παδούης
Από την άλλη πλευρά του χωριού, από το "πέρα" χωριό, αν συνεχίσεις, η θέα που θα αντικρίσεις θα σε καταπλήξει και θα σε αποζημιώσει με το παραπάνω για τον κόπο που έκανες και περπάτησες μέχρι εκεί.
Βλέπουμε την Κώμη και στο βάθος το Λιβάδι
Από εκεί ψηλά έχει καταπληκτική θέα, βλέπεις όλα τα χωριά της γύρω περιοχής αλλά και περπατώντας πιο πάνω θα δεις το κάμπο του λιβαδιού και την θάλασσα της κολυμπήθρας που άλλοτε είναι ήρεμη και άλλοτε φουρτουνιασμένη και το Δρακονήσι.
****
