Σε συνέχεια των αφιερωμάτων που κάναμε στον εξωραϊστικό σύλλογο του χωριού (http://smardakito.blogspot.gr/2012/09/blog-post_27.html) και συνεχίζοντας με αφιέρωμα στον ΧΟΡΕ.Λ.Π.Ο.Τ. (Χορευτικός Λαογραφικός Πολιτιστικός Όμιλος Τήνου) (http://smardakito.blogspot.gr/2012/09/1988-1998.html) τις προηγούμενες μέρες, σειρά έχει ο Προστάτης της ενορίας μας που είναι ιδιαίτερα αγαπητός, τόσο στους ενορίτες της μικρής μας ενορίας, όσο και των υπολοίπων ενοριών του νησιού και όχι μόνο!!! Καθολικών και ορθοδόξων.
ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΗΣ ΠΑΔΟΥΗΣ
(1195 – 1231)
Το Συναξάρι του Αγ. Αντωνίου
Ο Φερδινάνδος di Buglione γεννήθηκε στη Λισαβόνα (Πορτογαλία) γύρω στο έτος 1195. Σε ηλικία 15 ετών αποφάσισε να εισέλθει στο μοναχικό Δοκίμιο των Κανονικών του Αγ. Αυγουστίνου. Στην ηλικία των 24 ετών (1219) χειροτονήθηκε ιερέας. Την επόμενη χρονιά έφτασαν στην Κοΐμπρα τα
σώματα των πέντε φραγκισκανών μοναχών που είχαν αποκεφαλίσει οι Μαυριτανοί στο Μαρόκο, όπου είχαν πάει να κηρύξουν το Ευαγγέλιο κατ’ εντολήν του Αγ. Φραγκίσκου της Ασίζης (1182- 1226). Συγκλονισμένος ζητά την άδεια των ανωτέρων του να πάει στην Αφρική για να κηρύξει και
να υποστεί την ίδια τύχη των μαρτύρων. Μια φοβερή θαλασσοταραχή απομάκρυνε το πλοίο από τον προορισμό του και εξόκειλε στη Ν. Ιταλία. Ο Φερδινάνδος έφτασε στην περιοχή της Ασίζης και με την άδεια του τάγματος εντάσσεται στο τάγμα των φραγκισκανών και αλλάζει το όνομά του σε ΑΝΤΩΝΙΟ. Στην Εκκλησία της Παναγίας των Αγγέλων στην Ασίζη άκουσε το κήρυγμα του Αγ. Φραγκίσκου, αλλά τον ίδιο δεν τον γνώρισε. Αφού πέρασε κάποιο διάστημα σε ερημική περιοχή μελετώντας, ο Αγ. Φραγκίσκος τον έστειλε να κηρύξει σε πόλεις της κεντρικής Ιταλίας. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του και υπήρξε ο πρώτος φραγκισκανός καθηγητής σε πανεπιστήμιο. Έγραψε θεολογικά συγγράμματα, αλλά ποτέ δε σταμάτησε το έργο του κηρύγματος. Στις 13 Ιουνίου 1231 ασθένησε και ζήτησε να τον μεταφέρουν στην Πάντοβα όπου πέθανε την ίδια μέρα, μέσα σε φήμη αγιότητας.
Ανακηρύχτηκε Άγιος της Εκκλησίας μας το επόμενο έτος από τον θάνατό του (1232)
και κατετάγη μεταξύ των Διδασκάλων της από τον πάπα Πίο ΧΙΙ το έτος 1946. Θεωρείται από τους
δημοφιλέστερους αγίους της Καθολικής Εκκλησίας και οι ευλαβείς του προέρχονται ακόμα και από
μη χριστιανικές θρησκείες.
Στην Τήνο, εκτός από τον ενοριακό ναό του Σμαρδάκιτου υπάρχει ο πρώην μοναστηριακός ναός στη
Χώρα (Παλάδα) που οικοδομήθηκε το 1743. Εξωκλήσια αφιερωμένα στον Άγ. Αντώνιο της Παδούης
βρίσκονται στην περιοχή Ακεράτου (που υπάγεται στην ενορία του Κέχρου), στην Περάστρα
(Κοιμητηριακός ναός), στην περιοχή Πύργος (ενορίας Λουτρών).
Η Εκκλησία συναγμένη,
απ’ το Πνεύμα του Θεού,
τους αγίους εορτάζει,
τους συντρόφους του Αμνού,
και ως προστάτες της δοξάζει,
τέκνα της του ουρανού.
Και εμείς συγκεντρωμένοι,
τιμούμε τον Αντώνιο,
τον προστάτη της Παδούης,
που ο Χριστός τον διάλεξε,
για να λάμπει μέσ’ τον κόσμο,
σαν αστέρι αιώνιο.
Μας φωτίζει με σοφία,
μας εμπνέει υπομονή,
ευαγγελική πτωχεία,
ταπεινή ζωή και αγνή.
Μας μιλά με ευγλωττία,
και τα πλήθη συγκινεί.
Με το δώρο των θαυμάτων
είν’ ο μέγας ιατρός
των ψυχών και των σωμάτων
και πανίσχυρος φρουρός,
και των πονηρών πνευμάτων
ο ανίκητος εχθρός.
Άγιε Αντώνιε της Παδούης
πάντοτε θαυματουργείς,
τις δεήσεις εισακούεις,
τους πιστούς καθοδηγείς,
κανένα συ δεν αποκρούεις,
τους φτωχούς τους συμπονείς.
Κόσμημα της Εκκλησίας,
σε τιμά ο Θεός Πατήρ.
Δόξα της Θεολογίας,
Σε επαινεί ο Υιός Σωτήρ,
σε λαμπρύνει το Άγιο Πνεύμα
διδασκάλων ο φωστήρ.
Σε τιμά η Εκκλησία
ως τα πέρατα της γης.
Τη θερμή σου προστασία
με στοργή να χορηγείς.
Ενωμένη στην αγάπη,
πάντοτε να διατηρείς.
Χαίρε Εσύ της Εκκλησίας,
ο προστάτης ισχυρός.
Νάσαι στην κάθε δυσκολία,
θείων δώρων χορηγός.
Φύλαγε την ενορία,
ως ακοίμητος φρουρός. Αμήν.
ΑΠΟ ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΔΟΥΗΣ
«Είναι ένα μεγάλο σημάδι της εκλογής του Θεού το να ακούει κάποιος με ευχαρίστηση το
λόγο του Κυρίου. Όπως ο εξόριστος και ο πρόσφυγας, που αναζητά και ακούει με ευχαρίστηση τις
ειδήσεις που προέρχονται απ’ την πατρίδα του και αυτό είναι ένα σημάδι αγάπης για την πατρίδα
του, με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να πούμε, και ο χριστιανός, που έχει στραμμένη την καρδιά του,
ακούει με ενδιαφέρον όποιον του μιλά για την ουράνια πατρίδα του.
Σήμερα είναι οι φτωχοί, οι απλοί άνθρωποι, οι ταπεινοί που διψούν για το λόγο της ζωής και
το νερό της σοφίας. Αντίθετα, οι άνθρωποι του κόσμου, που μεθούν με το χρυσό ποτήρι της ηδονής,
οι ψευτοσοφοί, οι δυνατοί, δεν αφήνουν τον εαυτό τους να ακούσουν το θεϊκό λόγο.
Ο Χριστός είναι η αλήθεια. Στο πρόσωπο του Χριστού έλαμψαν η φτώχεια, η υπακοή, η
ταπεινοσύνη. Όποιος σκανδαλίζεται απ’ αυτές τις αρετές, σκανδαλίζεται από το Χριστό. Οι αληθινοί
φτωχοί δεν σκανδαλίζονται, επειδή αυτοί τρέφονται από την αλήθεια του Ευαγγελίου, αυτοί είναι ο
λαός του Κυρίου, τα πρόβατα που Εκείνος οδηγεί στα καταπράσινα λιβάδια του.
Αντίθετα, οι άνθρωποι του κόσμου, που έχουν μια πίστη μόνο από λόγια και που
εναποθέτουν τις ελπίδες τους μόνο στους εαυτούς των και στα πράγματά τους, που βασίζονται μόνο
πάνω στις ανθρώπινες ικανότητες, όλοι αυτοί μοιάζουν με εκείνα τα ζώα που κάποτε γύριζαν στα
μαγγανοπήγαδα. Τους έκλειναν τα μάτια και τα κτυπούσαν με το ραβδί, για να γυρίζουν ασταμάτητα
και χωρίς ελπίδα. Έτσι και οι άνθρωποι του κόσμου, έχοντας τυφλωμένα το λογικό και τη διάνοιά
τους, γυρίζουν ασταμάτητα το βάρος της ματαιότητας αυτής της ζωής".
(…)
«Κοιτάξτε, ο ήλιος είναι πηγή θερμότητας και φωτός. Με τον ίδιο τρόπο, σαν από μια πηγή,
πρέπει να πηγάζουν η ζωή και διδασκαλία για το καλό των άλλων. Η ζωή σας να είναι θερμή από
αγάπη και τα λόγια σας να είναι καθαρά και όλο φως.
Από τη ζεστασιά του Θεού, που φωτίζοντας ζωοποιεί, έχει τεράστια και άμεση ανάγκη ο
κόσμος μας, που επειδή δε γνώρισε την απολύτρωση ή επειδή την απέρριψε, συνεχίζει να ζει μέσα
στους πόνους και τους καημούς. Είναι άρρωστος αυτός ο κόσμος, αλλά δε βρίσκει φάρμακο για τους
πόνους του. Ζει μέσα σε αγωνία και άγχος, επειδή διακρίνει πόσο άχρηστα είναι τα αγαθά πάνω στα
οποία στηρίζεται και δεν τολμά να ελπίσει στα αγαθά που είναι αι-ώνια. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος
φόβο και ανικανότητα, ενώ ο διάβολος τον κτυπά ανελέητα και τον σέρνει στην απώλεια, επειδή δεν
ξέρει πώς να ελευθερωθεί απ’ τις αλυσίδες που άφησε να δέσουν γύρω του.
Ο Κύριος μας υπενθυμίζει την προσκαρτερία στην προσευχή, όταν μας λέει: "Ζητάτε και θα
σας δοθεί". Αυτοί που ζουν σύμφωνα με το πνεύμα του κόσμου, ζητούν συνεχώς γήινα πράγματα
και στο τέλος τα αιώνια. Θα έπρεπε, όμως, να αρχίσουν από τα ουράνια αγαθά, όπου βρίσκεται ο
θησαυρός μας και όπου θα έπρεπε να βρίσκεται και η καρδιά μας. Αυτό πρέπει να είναι το συνεχές
αίτημά μας.
Αναζητάτε, λοιπόν, και θα βρείτε. "Αναζητείστε τον Κύριο, όλοι εσείς που αισθάνεστε
φτωχοί, εσείς που εκτελείτε το θέλημά του. Αναζητείστε τη δικαιοσύνη, αναζητείστε την
ταπεινοσύνη, για να βρείτε προστασία την ημέρα της οργής του Κυρίου, λέει ο προφήτης Σοφονίας.
Και συμπληρώνει ο προφήτης Αμώς: "Αναζητείστε τον Κύριο και θα ζήστε"».
(…)
«Ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο για να σπείρει και να ιδρύσει την Εκκλησία του, μέσα στην
οποία να διατηρηθεί ένας άφθαρτος σπόρος που θα μείνει ζωντανός για τους αιώνες.
Επειδή ο Χριστός έπρεπε να επιστρέψει στους κόλπους του Πατέρα του, στους ουρανούς,
απ’ όπου είχε έρθει εδώ στη γη, όλους εμάς μας εμπιστεύθηκε στη φροντίδα των αποστόλων του,
στα χέρια των οποίων εμπιστεύθηκε τις δυο Διαθήκες. Σ' αυτούς ερμήνευσε τη σημασία τους, για να
μπορούν να κυβερνούν και να καθοδηγούν το χριστιανικό λαό.
Ζούμε μέσα στην Εκκλησία, όπως τα πουλιά στη φωλιά τους. Ας προσέξουμε να μην
απομακρυνθούμε από κοντά της, παρά μόνο για να πετάξουμε στον παράδεισο. "Κάμε, Κύριε, να
μπορέσω να πεθάνω μες τη φωλιά μου", προσευχήθηκε ο Ιώβ (29,18). Ο κάθε χριστιανός ας ζητά το
δώρο της προσκαρτερίας στην πίστη, λέγοντας: Δώσε μου, Πατέρα του ουρανού, τη χάρη να ζω και
να πεθάνω μέσα στην πίστη των αποστόλων και μέσα στην αγία σου Καθολική Εκκλησία.
Στο όνομα του Χριστού, ο πάπας και οι επίσκοποι δεν σταματούν να προβλέπουν
καθημερινά για την πνευματική τροφή των παιδιών της Εκκλησίας και συνεχώς κηρύττουν για τη
δόξα του ουρανού που μας περιμένει και για την αναγκαιότητα της μετάνοιας. Ας τους ακούσουμε!
Ας προσευχόμαστε στο Χριστό για να μας δίνει τη χάρη να μπούμε με την υπακοή και να ζούμε μέσα
στη βάρκα του Σίμωνα Πέτρου.
Η καρδιά του Χριστού ξεχειλίζει από αγάπη για τη νύμφη του, την Εκκλησία, όταν βλέπει σ’
αυτήν τους ποιμένες να είναι ενωμένοι μεταξύ τους και τους πιστούς σε πλήρη συμφωνία μαζί τους.
Όποιος θέλει να κατέχει μέσα του το Θεό και να βρει το σίγουρο δρόμο για την κοινωνία
μαζί του, πρέπει να παραμείνει μέσα στην οικογένειά του, να ζει τη ζωή της οικογένειάς του, επειδή
μόνο μέσα σ’ αυτήν οι σχέσεις μας με το Θεό και με τους αδελφούς μας ολοκληρώνονται από την
πίστη και την αγάπη».
Δέηση προς τον Αγ. Αντώνιο
Παντοδύναμε και αιώνιε Θεέ, εσύ που έδωσες στο λαό σου τον άγιο Αντώνιο, έξοχο κήρυκα του
Ευαγγελίου και συμπαραστάτη σε όλες μας τις ανάγκες, αξίωσέ μας, χάρη στη μεσιτεία του, να
ζούμε πιστά τη χριστιανική ζωή και στις δοκιμασίες να αισθανόμαστε πάντοτε την προστασία
σου. Δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Υιού σου, που είναι Θεός, και μαζί με Σένα και το Άγιο
Πνεύμα ζει και βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Αντώνιε φωτεινότατε, * μεγάλο το όνομά σου,
μεγάλα, πολυποίκιλα, * σωρός τα θαύματά σου.
Ωραίον ωσάν άγγελο, * σ’ εκφράζει η ψυχή σου,
ως κρίνο ευωδέστατο, * δεικνύει σε η ζωή σου.
Το πνεύμα σου φωτίζεται, * εκ θαυμαστής σοφίας,
πλην συ το κρύπτεις πάντοτε, * δια πάσης προσπαθείας.
Ο καρδιογνώστης σ’ έθεσεν, * ως υψηλήν λυχνίαν,
εφώτισες ως ήλιος, * όλην την Εκκλησίαν.
Στο κήρυγμά σου τρέχουσι, * τα πλήθη εις τας πλατείας,
και συ τα τρέφεις άφθονα, * θείας διδασκαλίας.
Αγαπητέ προστάτα μας, * χαίρε τον θρίαμβό σου,
και πάντα έχε πρόνοια, * ημών των ευλαβών σου.
Επιμέλεια : Μάριος Φώσκολος,
Πηγή κειμένου : π. Μάρκος Φώσκολος "Μικρή Ιστορία του Σμαρδακίτου Τήνου"
